copyright Gerrit Kram (publicatie alleen met toestemming: gerritkram@hotmail.com)







woensdag 27 april 2011

De politiek

De politiek is niet meer. Waar je vroeger nog mensen trof die vanuit hebzucht en/of pijn het bestuur van Nederland in handen probeerden te krijgen, daar tref je nu een boel van hetzelfde.
Glimmende mannetjes en vrouwtjes, met stropdasjes of plooirokjes, met uitgestreken smoelen en een managersblik in de ogen. Inderdaad, die managersblik die er alleen is als de manager slechts met zijn/haar eigen plekje bezig is. Zo van ik zit er en ik blijf er zitten. Of.. ik wil en zal er gaan zitten in de toekomst. Oude begrippen als links, rechts, rechtvaardigheid, solidariteit zijn verdwenen. Oude gevoelens zoals sociale bewogenheid, opkomen voor de zwakkere, eerlijkheid en medeleven, worden slechts gespeeld.  Dat gebeurd vooral als de verkiezingen voor de deur staan. Grote beloften worden gedaan.  Wij kiezen voor u, dat is de leus. Maar zodra de verkiezingen voorbij zijn, verdwijnen de meeste beloften in de poel van achterkamertjespolitiek en ver doorgevoerde smaakloze compromissen, waardoor er niets overblijft.


Alles voor het pluche, lijkt het credo. Zoals een bevriend politicus eens tegen me riep. Ik ben 51 jaar en vrij. Ik hoef nooit meer wat te doen. Ik heb een riant inkomen tot aan mijn 65e. Hij bedoelde hier het fraaie wachtgeld dat een politicus, hoe kort ook de staat van dienst, te wachten staat na uittreding. Méér dan 5000 ex politici profiteren van een dergelijke subsidie. Men vind het normaal. Zo normaal zelfs, dat ex ministers durven te zeggen dat ze “even stoppen met werken” en tijd aan hun gezin gaan besteden. De zekerheid dat ze kunnen blijven profiteren van hun uitkering, maakt dit mogelijk. Elke vers werkloze die eenzelfde stelling hanteert en deze aan het UWV medeelt, verliest direct zijn inkomen. Er is sollicitatieplicht voor hen. Politici hebben daar nog nooit van gehoord. Zij kunnen vrijblijvend en langdurig profiteren van hun uitkering, zonder enige verplichting.
Wij als kiezers, worden constant bedrogen. Partijen die tegen uitzending naar Afghanistan waren, zijn na de verkiezingen in een klap voor. Partijen die voor waren, zijn opeens tegen. Draaien is troef. Bezuinigen is het enige woord dat politici van tegenwoordig goed kunnen uitspreken.  Bij het bezigen van dit woord suggereren ze dan dat door toepassen van bezuinigingen alles ineens beter zal worden.  Elke mens met een minimum inkomen weet echter anders. Met minder geld gaat het gewoon slechter, zo simpel ligt dat.
De huidige politiek is reeds verantwoordelijk voor de onpersoonlijke mega-middelbare scholen, de marktwerking in de zorg, het verpatsen van onze electriciteitsmaatschappijen, de ov chipkaart die reizen met het OV duurder maakt, de bezuinigingen op cultuur en ga zo maar door.  De huidige regering gaat zelfs zo ver, dat zij de inkomstenbelasting wil verlagen om dan de BTW te verhogen tot het hoogste percentage. Dat  is pas kiezen voor de eigen doelgroep, de rijke Nederlanders, die door deze maatregel weer een smak minder geld aan de belasting hoeven af te dragen, terwijl  de beneden-modale inkomens een enorme belastingverhoging te verwerken krijgen.  Gelukkig smoort dit voorstel in de kamer, maar het is wel tekenend dat een dergelijk idee van deze regering komt.
De lonen moeten naar beneden. Zo redden wij Nederland. Maar de winsten, en daarmee het loon van de ondernemer, mogen blijven stijgen en lijken geen enkele bovengrens te kennen. Bonussen worden naar believen uitgekeerd. Het gaat dan om bedragen van ettelijke tonnen en zelfs miljoenen, die zonder schroom door de ontvanger worden geaccepteerd.
En dan is er nog die domme gedachte, ook nog afkomstig van een ex-linkse partij, dat korting op de uitkeringen zal leiden tot meer werkgelegenheid. Alsof korting op het loon zou kunnen leiden tot een grotere bestedingsmogelijkheid. In werkelijkheid kan dat dus niet, maar bij veel politici heerst de gedachte dat dit een echte werkelijkheid is.
Bezuinigingen, daar zijn ze goed in. Bezuiniging op lonen, uitkeringen, ontwijkkelingshulp, sociale voorzieningen, invalidenvervoer, zorg, dagbesteding gehandicapten, AOW, de pensioenen,  voorzieningen voor gehandicapten en nog veel meer. Zo laten zij vooral de armen betalen voor de z.g. credietcrisis. Niets kunnen ze uitrichten tegen exhorbitant hoge salarissen, verschrikkelijk hoge bonussen, woekerpolissen en de huidige ongelimiteerde prijsstijgingen.  Blijkbaar worden we geregeerd door de banken, want zelfs onze regering heeft er geen enkele invloed op.
Dan praten ze ook nog veel over veiligheid. Statistieken worden bewerkt om er maar uit te laten komen dat er steeds minder criminaliteit is, terwijl u en ik weten dat het op straat steeds gevaarlijker wordt en dat de z.g. “cybercrime” toeneemt. U hoeft maar te kijken naar programma’s als “Opgelicht” en “Peter R. De Vries” om te beseffen dat de politie gewoon niets tot weinig doet aan het oppakken van misdadigers en oplichters.  Oplichters die jarenlang via “BV oprichten en failliet gaan” de boel oplichten kunnen gewoon doorgaan met het oprichten van nieuwe BV’s. Moordenaars kunnen gewoon blijven rondlopen.
De politiek is, met uitzondering van een enkele partij of individuele politicus, verworden tot een grijze massa die zich vooral met graaien bezig houdt. Wij kunnen stemmen wat we willen. Het zal niets baten, omdat zij via het politieke compromis uit hun beloften bij verkiezingen zullen wegdraaien. Alles onder het mom dat politiek en regeren immer stoelt op samenwerken en bij dat samenwerken MOETEN compromissen worden gesloten. De vraag die rest is alleen waarom die compromissen altijd leiden tot vermindering van het welzijn van de mensen met een modaal inkomen of lager.

zaterdag 9 april 2011

Jeugdzorg

Jeugdzorg en Justitie

Een meisje van 12 jaar bevalt van een kind. Verschrikkelijk. Nog verschrikkelijker is het als blijkt dat de verwekker haar vader is. Hij pleegt al jarenlang incest. Niet alleen met dit kind, maar ook met een oudere dochter, die reeds eerder door tussenkomst van Jeugdzorg en Justitie ergens anders is ondergebracht. Je kunt zoiets zo’n vader niet vergeven. Zo’n jonge dochter misbruiken en haar zelfs zwanger maken. Dat meisje is voor haar leven getekend. Hij, die vader dus, is een beest die zwaar gestraft en uiteraard behandeld moet worden.



Maar wie langer nadenkt komt tot nog verschrikkelijker gedachten. Waar was Justitie al die jaren. Waar was Jeugdzorg. Wie heeft er in de loop van de jaren met die kleine meid gesproken. Wie heeft er in de loop der jaren aan haar gevraagd hoe het thuis was. Niemand?. Is niemand op de gedachte gekomen dat deze vader na een eerste veroordeling nog wel eens een keer in de fout zou kunnen gaan?. Is niemand op de gedachte gekomen om de kinderen bij de echtscheiding die eerder plaatsvond, NIET aan de vader toe te wijzen, vanwege die eerdere veroordeling voor incest. Inderdaad. De rechter wees bij die scheiding simpelweg dat dochtertje aan haar vader toe.


Nu ken ik meerdere gevallen van zich herhalende incest. In al die gevallen vraag ik me dan af wat nu werkelijk de meerwaarde van Justitie en vooral de Jeugdzorg is. Immers, in gevallen die zich herhalen, ben je toch op zijn minst “alert” en zorg je ervoor dat je contact houd met de kinderen van zo’n man. Blijkbaar niet dus. Justitie en jeugdzorg hebben het te druk met andere zaken die, en dat weet ik uit directe ervaring in mijn omgeving, lang niet zo erg zijn. Mogelijk zijn dat dan wel zaken waarin ze zich belangrijk kunnen maken. Maar bij ernstige dingen zoals deze zaak van zich herhalende incest, zijn Justitie en Jeugdzorg nergens te vinden. Verschrikkelijk is dat. Eigenlijk nog veel verschrikkelijker dan die vader die zijn dochter, omdat Jeugdzorg ergens anders naar keek, gewoon kon misbruiken.

zie ook hier!